We zijn als selfmade mens tegenwoordig meer dan ooit verantwoordelijk voor het zingeven van ons eigen leven en dus ook voor het lukken en mislukken daarvan. Zonder religie of gemeenschappelijk doel zwoegen we door een niemandsland van duizenden keuzes tussen levensstijlen, geloofsovertuigingen en opinies en hebben we toegang tot een onuitputtelijke bron van informatie en vergelijkingsmateriaal. The winner takes it all, maar de keerzijde ligt op de loer. Fomo en faalangst. Burn-out en bore-out. Alleen zonder uitzicht op het eeuwige leven, lijkt het absurd je in te spannen. Het universum beloont ons bestaan enkel met een eeuwig zwijgen. Fomo Extrema.
Eigenlijk is het allemaal waardeloos. Onnodig, overbodig, zinloos. Behalve voor Kim. Kim heeft de antwoorden gevonden. Nog nooit heeft ze iets op eigen kracht voor elkaar gekregen, maar de zinloosheid van het bestaan gaat ze nu voor ons oplossen. De tijd van hoop is aangebroken!
Kim Karssen is met steeds grotere regelmaat bij toneelgroep Amsterdam (voorheen De Warme Winkel) betrokken. Zo was ze als performer te zien in De Warme Winkel Speelt De Warme Winkel, Vincent Rietveld gaat voor de Louis d’Or en met kersverse versterking Florian Myjer maakte ze bij toneelgroep Amsterdam en/of Frascati Producties de voorstellingen Bloomsbury, Oorlog en Vrede en Mephisto Park. Met regisseur en performer Benjamin Abel Meirhaeghe maakte ze eerder de voorstellingen Tisch und hihi Tränen, Het Sterven en Love Story. Kim en Benjamin vertrekken graag vanuit te grote – bijna niet te omvatten – thema’s zoals de liefde, het leven en de dood. toneelgroep Amsterdam presenteert regelmatig voorstellingen van verse theatertalenten, geestverwanten, die links- of rechtsom met één van de leden van het collectief zijn ontstaan.
In de pers
"Vuilbekkend en schaamteloos incasseert actrice Kim Karssen het zinloze bestaan (…) Karssen is zonder meer een fascinerende actrice, die zeer alert op de zaal reageert."
Volkskrant ★★★
"Twee witte billen. Ze geeft er een klapje op. En nog een. En begint dan als een paardje over het toneel te galopperen. Het is het scharnierpunt in de solovoorstelling. Vanaf dan krijgt de voorstelling het karakter van een groteske performance."
"Kundig slaagt ze erin om haar tekst te brengen als een constante gedachtestroom die direct vanuit haar brein het podium op gutst, een prettige chaos. Ze zet het verhaal aan met fantastische, groteske gezichtsexpressie en sterk fysiek spel. Het is ontwapenend en zorgt ervoor dat je automatisch van haar gaat houden."
Credits
spel Kim Karssen
coaching Vincent Rietveld
techniek Dirk Houthoff
campagnebeeld Lonneke van der Palen
coproductie Frascati Producties, Kunstencentrum nona (BE), d e t h e a t e r m a k e r (BE)
scenefoto’s Bas de Brouwer
